مفهوم فرجام شناسی از دیدگاه ابن میمون و تاثیرپذیری او از متفکران مسلمان سده3و4

موسی بن میمون(1135-1204م/530-601ق) یکی از متفکران بزرگ یهودی به شمار می رود و نخستین کسی است که اقدام به تدوین نظام نامه ی اعتقادی کرد. او صورت بندیِ متفاوتی از پیشینیان را عرضه کرد که ماخوذ از اندیشه های فلسفی است. از طرفی او پایبند شریعت یهود بود و مفسر تلمودی به شمار می رفت و از طرف دیگر در فضایی اسلامی رشد یافته و به فلسفه نیز آشنایی داشت و بر همین اساس، به تبیین آراء می پرداخت. در این پژوهش به بررسی مفهوم فرجام شناسی و موضوعات مربوط از قبیل نفس شناسی، معاد شناسی و جاودانگی از دیدگاه ابن میمون و اندیشمندان مسلمان دو سده ی 3و4 هجری قمری پرداخته شده است. تبیین تاثیر آراء متفکران مسلمان بر ابن میمون و مقایسه ی دیدگاههای آنها در زمینه ی مباحث فرجام شناسی مستلزم بازخوانی متون دینی یهودی(تورات و تلمود) و مطالعه در آثار ابن میمون و شناخت اندیشه های متفکران مسلمان می باشد. به رغم اینکه ابن میمون و متفکران مسلمان به وجوب معاد اعتقاد داشتند، اما درخصوص معاد جسمانی و روحانی اختلافاتی دیده می شود. در میان متفکران، فارابی و ابن سینا تاثیرات قابل توجهی در اندیشه ی انسان شناسانه و فرجام شناسانه ی ابن میمون داشته اند و با وجود شباهت هایی که میان آنها دیده می شود؛ تفاوتهایی جزئی نیز در آرا آنها قابل طرح و بررسی است.